Ekonomistët zakonisht studiojnë pabarazinë – sa të mëdha janë boshllëqet e të ardhurave midis familjeve – në nivelin kombëtar. Kjo është e kuptueshme duke pasur parasysh se atje ku zgjedhjet kryesore të politikave tentojnë të ndodhin, por kjo mund të anashkalojë çështje të tjera të tilla si pabarazia globale (pabarazia e të ardhurave ndërmjet individëve në botë është traumatikisht e lartë por duke u ngushtuar). Një studim i ri interesant duket se plotëson një boshllëk tjetër të tillë: tendencat e pabarazisë në të gjithë BE-në.
Çuditërisht, pabarazia në të gjithë BE-në është e lartë – e ngjashme me atë të Letonisë, anëtarja e tretë më e pabarabartë e BE-së, – por është më e ulët se në Shtetet e Bashkuara. Më e rëndësishmja, 20% e pabarazisë në BE është mbi boshllëqet e të ardhurave midis shteteve të pasura dhe të varfra anëtare, ndërsa vetëm 1% në SH.B.A lidhet me diferencën midis shteteve.
Rëndësia e këtyre boshllëqeve në përcaktimin e pabarazisë së përgjithshme ndërmjet individëve në të gjithë BE-në ndihmon në shpjegimin e gjetjes më interesante rreth studimit: pabarazia në Bashkimin Evropian ka rënë pas krizës financiare, por në zonën e euros pabarazia është rritur pak më shumë.
Çfare po ndodh? Evropa lindore me rritje të shpejtë, gjeografikisht në BE por jo në eurozonë, ka ngushtuar hendekun me anëtarët e vjetër dhe të pasur të BE-së. Por të ardhurat midis anëtarëve të eurozonës jugore të tilla si Greqia dhe Italia kanë ngecur, të cilat janë lënë shumë pas nga shtete si Gjermania.
Mësimi kryesor? Mos e merrni si të mirëqenë kapjen ekonomike nga vendet e varfëra të fqinjëve të tyre më të pasur. Ne duhet ta dimë. Në fund të viteve 2000, nivelet e të ardhurave në Mbretërinë e Bashkuar ishin vetëm 6% më të ulëta se ato në Gjermani, por rritja e ngadaltë e dekadës së fundit do të thotë që ky hendek ishte dyfishuar në 12% para-pandemisë. – nga Torsten Bell
