Mbështetur nga Kombet e Bashkuara, projekti i qytetit lundrues Oceanix City duhet të shohë dritën e diellit në 2025. Një përgjigje alternative ndaj klimës dhe emergjencës demografike.
Pas disa dekadash, nuk do të jetë e rrallë të marrësh një traget për të shkuar në shtëpi pas një dite pune. Shtëpinë mund ta keni në një lagje të ndërtuar në det. Të jetosh në Oqean nuk do të jetë më trillim shkencor, si në romanin e Jules Verne botuar në vitin 1871, as si utopia e planifikimit urban të viteve 1960 dhe 1970. Deri atëhere do të jetë e zakonshme të blesh, të shkosh në restorante, në shkollë ose në spital në këto platforma gjigande të ankoruara në shtratin e detit dhe rezistente ndaj erërave dhe tsunamit.
Në këtë zonë, kalimi nga një projekt utopik në një realizim konkret daton që nga viti 2019. Organizata e Kombeve të Bashkuara nënvizon zyrtarisht interesin e projekteve të qyteteve lundruese, duke përfshirë atë fillestar të Oceanix City. Krijuar nga firma arkitektonike Daneze Bjarke Ingels Group (BIG), dhe institutet e njohura kërkimore si MIT, koncepti parashikon zhvillimin e platformave modulare prej 2 hektarësh që secila mund të strehojë 300 banorë. Të lidhura së bashku, këto njësi mund të formojnë një bashkësi të bashkuar dhe autonome me 10,000 banorë.
Ndaloni kundërshtimin e aktivitetit njerëzor dhe mbijetesën e oqeaneve
Ky Atlantis i ri do të jetë 100% mjedisor. Jo vetëm që nuk do të ekzistojë çështja e “betonizimit” të shtratit të detit siç frikësohen disa kritikë të projektit, por projekti do jetë ekologjik dhe qytetet autonome. Platformat do tërheqin energjinë e tyre nga dielli, era dhe valët e detit. Ato do përdorin ujë deti të shkripëzuar, do prodhojnë frutat dhe perimet e tyre nga kultivimi pa tokë, do zhvillojnë ferma nënujore pa pesticide për të rritur peshq dhe butak. “Ata nuk konsumojnë burime, por përkundrazi, lejojnë që oqeani të rigjenerohet”, përmbledh Marc Collins Chen. Për drejtuesin dhe bashkë-themeluesin e Oceanix, me origjinë polineziane, ne duhet të ndalojmë së vëni aktivitetin njerëzor kundër mbijetesës së oqeaneve. “Njerëzit mund të jetojnë në një qytet lundrues në harmoni me jetën nën ujë,” thekson ai. Mbi të gjitha, popujt ishullorë kanë ditur ta bëjnë këtë për mijëvjeçarë.
Koncepti i një qyteti lundrues është dukur prej kohësh si një ëndërr e ëmbël. Por në fillim të shekullit 21, shumë politikëbërës – veçanërisht shtetet bregdetare – u bënë të vetëdijshëm për klimën dhe emergjencën demografike. Deri në vitin 2049, studimet tregojnë se nëntë nga dhjetë mega-qytetet kryesore në botë do të ekspozohen ndaj rritjes së nivelit të detit. IPCC (Paneli Ndërqeveritar për Ndryshimin e Klimës) vlerëson se niveli i detit mund të rritet 1.10 metra deri në 2100, duke prekur jetën e 1.4 miliardë njerëzve që jetojnë në bregdet. Mbi 280 milion njerëz rrezikojnë të bëhen “refugjatë klimaterikë”. E gjitha në një kontekst të shpërthimit demografik dhe migrimit urban i cili do të kërkojë dyfishimin e ndërtesave urbane në vetëm disa dekada. Ku t’i strehojmë këta miliona banorë? Si të përmbahet një presion i tillë demografik?
Sfida të mëdha teknologjike
“Këtë vit, ne ishim në gjendje të përcaktonim madhësinë dhe teknologjitë e nevojshme për të ndërtuar një prototip të parë,” tha Marc Collins Chen. Në veçanti, ne kemi arritur të demonstrojmë se koncepti ynë është konkurrues në lidhje me ndërtimet në argjinaturat. Këto, të cilat janë bërë të paligjshme në disa vende, kanë parë që kostoja e tyre të rritet ndjeshëm gjatë së njëjtës periudhë. Si rezultat, idea e qyteteve lundruese pranohet gjithnjë e më shumë dhe tani po tërheq interesin e investitorëve publikë dhe privatë. Oceanix tashmë ka filluar punën me grupin francez Bouygues për të prodhuar një prototip të parë.
Sfidat teknologjike janë të konsiderueshme. “Ne duhet të bëjmë një angazhim për një ndërtim që do të jetë i qëndrueshëm për 150 vjet, duke përdorur materiale ekologjike,” tha CEO i Oceanix. Si e bëni këtë kur nuk keni perspektivë mbi qëndrueshmërinë e një betoni “jeshil” që do të zhytej në ujë për dekada, për shembull? Po në lidhje me magazinimin e mbeturinave, ripërpunimin e ujërave të ndotura? Gjithashtu është e nevojshme të imagjinohet se si t’i tërheqim këto platforma në destinacionin e tyre përfundimtar, pasi ndërtimi i tyre të kryhet në tokë.
Të gjitha këto pyetje u zgjidhën një nga një nga inxhinierët e apasionuar pas këtij koncepti të ri. Që nga viti 2019, Shoqata Amerikane e Inxhinierëve të Ndërtimit dhe Shoqata Amerikane e Inxhinierëve Mekanikë kanë njoftuar studentët e rinj të inxhinierisë për vlerën e investimit në këtë fushë ende relativisht të paeksploruar. Rezultati: në vitin 2025, rrethet e para lundruese do të shfaqen në brigjet afrikane dhe aziatike. Ndërsa prisni për megalopolin e parë të vendosur plotësisht në oqean.
