A po ju rrotullohet koka vazhdimisht me pyetje të çuditshme, që të turbullojnë mendjen? Nëse keni menduar ndonjëherë se nga çfarë është krijuar universi, çfarë do të ndodhte nëse bini në një vrimë të zezë, apo edhe pse jo të gjithë mund të prekin gishtat e këmbëve etj…
Një perëndim dielli me shkëlqim. Një fushë me lule të egra. Një ylber që vështron nga retë. Bota është e mbushur me ngjyra që ne i shohim çdo ditë. Por njerëzit nuk e shohin çdo ngjyrë në spektrin e dritës. Ekziston një botë e tërë me ngjyra që nuk mund ta njohim.
Pse nuk mund t’i dallojmë këto nuanca? Ne i shohim ngjyrat falë syve dhe trurit tonë. Sytë tanë përmbajnë dy lloje të qelizave të quajtura qelizat konike dhe qelizat e shufrave. Qelizat e shufrave na mundësojnë të shohim në shkallën gri, e cila na ndihmon natën kur ngjyrat janë më të nënshtruara. Nga ana tjetër, qelizat konike na mundësojnë të shohim me ngjyra.
Dy bebet tona të syve përmbajnë gjithsej rreth gjashtë ose shtatë milion qeliza konike. Në të vërtetë përpunimi dhe shikimi i ngjyrës kërkon gjithashtu përdorimin e trurit tonë. Kur një gjatësi e caktuar e dritës kalon përmes kornesë godet njërën nga ato qeliza konike. Qelizat më pas dërgojnë një sinjal përmes neuroneve deri në nervin optik i cili transmeton një mesazh në tru dhe përpunon ato të dhëna.
Këto qeliza konike marrin vetëm një gamë të zgjedhur ngjyrash. Ka të ngjarë që ne mund ta shohim vetëm këtë përzgjedhje dhe asgjë më shumë sepse sinqerisht, ne kemi qenë në gjendje të mbijetojmë dhe të lulëzojmë shumë mirë vetëm me këto nuanca. Por është e vërtetë që zbulimi i dritës me gjatësi vale më të shkurtër se sa mundemi tani, për shembull, do të na lejojë të shohim më shumë nuanca të purpurta. Nga ana tjetër, duke parë gjatësi vale më të gjata, si në spektrin infra të kuq, do të na mundësonte të kemi vizionin përfundimtar të natës.
