Ismail Kadare: Në parkun që mbuluan fletët
Në parkun që mbuluan fletëtTë dy ne ecim qetësisht,Pas shijes saj ka shtruar vjeshtaQilim të verdhë natyrisht. Dhe ndoshta si një ëndërr e zbehtëJu fanit një muzg i vonëKy park q’ë kan’ mbuluar fletëtKu pas kaq shekujsh ti po shkon. Nga vagabondët me cigareTi mos u tremb e dashur kotImazhin tënd as dinosaurëtShekuj më parë […]